Ik leef nog
Door: Marije
Blijf op de hoogte en volg Marije
29 Februari 2008 | Kameroen, Yaoundé
Jaja ik ben nog steeds alive hier in Kameroen al is het echt onrustig hier, maar zal eens bij het begin beginnen. Zondagavond had ik leuk op mijn laptop een verhaaltje getyped om hier maandagochtend te posten maar s ochtends werd ik vroeg wakker gemaakt dat ik nergens heen mocht want het hele land was in rep en roer. Aanvankelijk begreep ik er niets van want mensen waren door elkaar aan het schreeuwen in de lokale taal en mensen renden naar huis toe duidelijk bang voor iets, maar ik begreep er geen bal van wat wel angstaanjagend was, maar wat bleek de president had bedacht die hij alle prijzen waar hij invloed op heeft ging verhogen. Als protest wilde de gehele bevolking al het werk neerleggen en als iemand het waagde op toch te gaan werken werd je neergeknuppeld door de anderen, zonder overdrijving! Dus ja ik moest binnen blijven want ik was blank! 4 hele dagen binnen met niets maar dan ook echt niets te doen! En het eten was op een gegeven moment op want ook de verkopers op de markt mochten niets verkopen, mijn moeder had via een achterdeur nog een kip kunnen krijgen die ze vervolgens onder mijn neus ging slachten en daarna of ik even wilde helpen plukken?? Maar ja wat moet je anders als er geen ander eten is?
Dus ja de afgelopen dagen waren raar, erg verveeld heb ik me en ook erg in het ongewisse gebleven, vandaag reed er weer verkeer naar de grote stad dus daar zit ik nu maar hier ziet alles eruit als een oorlogsgebied, alles verbrand enzo maar het openbare leven begint weer op gang te komen!! Heb geen idee wat er van dit alles in het nieus is in Nederland aangezien er toch ook aardig wat doden zijn gevallen maar hierbij dus positief nieuws vanuit Kameroen!
En dan zal ik ook nog even posten wat ik zondag had geschreven wat wel lichtelijk achterhaald is :)
Un jour à l’Afrique
Mijn dag begint om 5 uur s ochtends, voor degene die mijn ochtendhumeur nooit kunnen uitstaan, ik kan het dus wel :) Dan moet om een of andere vage reden eerst het huis schoon voordat ik mezelf kan wassen en ontbijt voor mij en moeder kan maken. Dat ontbijt bestaat uit bakbananen, echt ik zweer erbij! Voordat ik dan de watervoorraad weer heb bijgevuld en de afwas heb gedaan is het zo 9 uur en heb ik het idee dat er al een dag voorbij is. Maar dan moet ik de markt nog doorstaan, al die starende en roepende mensen zie ik al niet eens meer nu, maar de beesten die voor mijn ogen gedood en ontleed worden kan ik nog steeds niet aan. Als ik dan terug kom is het eigenlijk de bedoeling dat ik de lunch klaarmaak, maar dat word me meestal uit handen genomen door mama :P!
Voordat ik iets voor mezelf kan doen is papa weer terug van zijn werk en mijn broertjes en zusjes uit school en dan haal ik liever mijn laptop niet tevoorschijn dus van dat onderzoek is nog niets gekomen! Gelukkig heb ik een hele middag de tijd om mijn was te doen, want dat is echt een rotklus, vooral omdat iedereen in de rivier me uitlacht omdat ik al steunend mijn best doe maar mijn kleren nooit meer wit zullen worden! Dat ligt niet alleen aan mij hoor, goede zeep kennen ze hier niet en het zo droog en stoffig buiten dat je het idee hebt dat je in de woestijn verkeerd!
Heb gelukkig wel vanaf morgen een werkplek geregeld maar dat betekend ook meteen dat ik minder thuis kan helpen, het is kiezen of delen natuurlijk…
Na het avondeten, wat meestal hetzelfde is als de lunch (bakbananen, aardappels, rijst of couscous met een sausje van onbekende groenten en vis) val ik rond 9 uur uitgeput in slaap, meestal is er toch geen elektriciteit en gezellig een spelletje doen bij een kaarsje kennen ze hier niet! Bovendien worden in de ogen van de volwassenen de kinderen lastiger naar mate het later word dus word er hier bont en blauw geslagen en dan kijk ik liever niet, lekker hypocriet hè!
Volgens mij leefden we in Nederland op deze manier ook niet zo heel lang geleden toch komt het af en toe prehistorisch op me over.
Dit weekend ben ik 2 avonden meegenomen door de volwassen om ‘uit’ te gaan, wat inhield dat ik weer iedereen zijn handje moest schudden en kennis moest maken want iedereen is maar wat trots een blanke te kennen. Contacten leg je heel makkelijk maar diepgaande contacten is wat lastiger, voornamelijk door het taalprobleem maar ook omdat ik niet van iedereen weet wat ie van me wil of verlangt.
En zo word zon bericht toch nog een dagboek, zal voorlopig niets meer posten, haha!
Dus ja de afgelopen dagen waren raar, erg verveeld heb ik me en ook erg in het ongewisse gebleven, vandaag reed er weer verkeer naar de grote stad dus daar zit ik nu maar hier ziet alles eruit als een oorlogsgebied, alles verbrand enzo maar het openbare leven begint weer op gang te komen!! Heb geen idee wat er van dit alles in het nieus is in Nederland aangezien er toch ook aardig wat doden zijn gevallen maar hierbij dus positief nieuws vanuit Kameroen!
En dan zal ik ook nog even posten wat ik zondag had geschreven wat wel lichtelijk achterhaald is :)
Un jour à l’Afrique
Mijn dag begint om 5 uur s ochtends, voor degene die mijn ochtendhumeur nooit kunnen uitstaan, ik kan het dus wel :) Dan moet om een of andere vage reden eerst het huis schoon voordat ik mezelf kan wassen en ontbijt voor mij en moeder kan maken. Dat ontbijt bestaat uit bakbananen, echt ik zweer erbij! Voordat ik dan de watervoorraad weer heb bijgevuld en de afwas heb gedaan is het zo 9 uur en heb ik het idee dat er al een dag voorbij is. Maar dan moet ik de markt nog doorstaan, al die starende en roepende mensen zie ik al niet eens meer nu, maar de beesten die voor mijn ogen gedood en ontleed worden kan ik nog steeds niet aan. Als ik dan terug kom is het eigenlijk de bedoeling dat ik de lunch klaarmaak, maar dat word me meestal uit handen genomen door mama :P!
Voordat ik iets voor mezelf kan doen is papa weer terug van zijn werk en mijn broertjes en zusjes uit school en dan haal ik liever mijn laptop niet tevoorschijn dus van dat onderzoek is nog niets gekomen! Gelukkig heb ik een hele middag de tijd om mijn was te doen, want dat is echt een rotklus, vooral omdat iedereen in de rivier me uitlacht omdat ik al steunend mijn best doe maar mijn kleren nooit meer wit zullen worden! Dat ligt niet alleen aan mij hoor, goede zeep kennen ze hier niet en het zo droog en stoffig buiten dat je het idee hebt dat je in de woestijn verkeerd!
Heb gelukkig wel vanaf morgen een werkplek geregeld maar dat betekend ook meteen dat ik minder thuis kan helpen, het is kiezen of delen natuurlijk…
Na het avondeten, wat meestal hetzelfde is als de lunch (bakbananen, aardappels, rijst of couscous met een sausje van onbekende groenten en vis) val ik rond 9 uur uitgeput in slaap, meestal is er toch geen elektriciteit en gezellig een spelletje doen bij een kaarsje kennen ze hier niet! Bovendien worden in de ogen van de volwassenen de kinderen lastiger naar mate het later word dus word er hier bont en blauw geslagen en dan kijk ik liever niet, lekker hypocriet hè!
Volgens mij leefden we in Nederland op deze manier ook niet zo heel lang geleden toch komt het af en toe prehistorisch op me over.
Dit weekend ben ik 2 avonden meegenomen door de volwassen om ‘uit’ te gaan, wat inhield dat ik weer iedereen zijn handje moest schudden en kennis moest maken want iedereen is maar wat trots een blanke te kennen. Contacten leg je heel makkelijk maar diepgaande contacten is wat lastiger, voornamelijk door het taalprobleem maar ook omdat ik niet van iedereen weet wat ie van me wil of verlangt.
En zo word zon bericht toch nog een dagboek, zal voorlopig niets meer posten, haha!
-
29 Februari 2008 - 11:50
Glenn:
He meis, wat een avonturen al weer, leuk om te lezen dat het daar toch wel heel anders is dan hier, tv geeft wel vaak een indruk maar jouw verhalen lijken toch echter! Hier is alles verder goed, school weer begonnen en hard aan het werk. Ben benieuwd wat je tot je volgende berichtje allemaal weer zult meemaken!
Grtn Xjes uit 020 -
29 Februari 2008 - 12:02
Gerard:
Ik ben blij dat je op een of andere manier toch de mogelijkheid hebt gevonden om ons op deze manier te informeren. Afstuderen "in den vreemde' is al heel wat, maar dit soort gebeurtenissen om je heen maakt het wel extra spannend. Pas goed op je zelf en wees voorzichtig. Ik hoop dat je toch snel de tijd en mogelijkheden vindt om dat te doen waarvoor je gegaan was.
Groeten XXX Pa -
29 Februari 2008 - 12:04
Ronald:
heee
klinkt allemaal ff wat anders dan hier...
heb je het wel naar je zin???
tot wanneer je weer terug bent, dan gaan we echt eens afspreken!!
x -
29 Februari 2008 - 16:06
Appie:
pff, wat een story. goed om te horen dat jij je er goed weet te redden. hopelijk wordt t nu allemaal wat rustiger.
Wat doe je er nu eigenlijk verder?
take care!
x -
29 Februari 2008 - 23:42
Dick En Marianne:
he gelukkig dat we weer iets van je konden lezen! het leven daar blijft je verrassen, maar hopelijk niet meer zoals in de laatste dagen!knuffel van ons!xx -
01 Maart 2008 - 11:58
Titus:
Phoe phoe wat een leven .... :-)
Hier gaat het er iets rustiger aan toe. We wensen je wel heel veel succes toe en hopen dat je je onderzoekje, tussen de waan van de dag door, nog kan uitvoeren.
Tot snel maar weer!
Liefs Apeldoorn -
01 Maart 2008 - 16:18
Ton:
Hallo Marije,
Soms is het leven afzien, maar elke ervaring zal je vormen en maken tot een vrouw die het leven aan zal kunnen. Let goed op jezelf en geniet van die momenten die kracht en steun geven, want soms zul je ze even nodig hebben. Wij zullen dat hier aan deze kant van de wereld doen.
groet
-
02 Maart 2008 - 09:19
Anneke Rothuizen:
Tjonge marije, je maakt wel het echte leven mee daar he? is het nu weer totaal anders dan waar jij zat in Ghana? wat wordt elk moment van de dag en elke handeling betrekkelijk he? ik hoop dat je op jouw manier kunt blijven doorgaan en dat niet helemaal jouw leven daar bepaald gaat worden, maar dat je er zelf ook invloed op kunt hebben.Heel veel succes met alles, heb een zinvolle periode. met een knuffel, t.Anneke -
02 Maart 2008 - 18:36
Angelique En De Rest:
fijn weer wat van je te horen! pff wat een verhaal! je had marcel mee moeten nemen...had even goed voor hem geweest!ha ha!we denken aan je!! Kus van ons allemaalXXX -
05 Maart 2008 - 07:05
Marijke:
He Marije,
So je zit wel weer echt back to basic man. Echt bewondering voor. Dan valt het hier in Thailand (uiteraard) nog ontzettend mee :)
Geniet ervan en heel veel succes (volgensmij) ook.
Kuzz marijke -
05 Maart 2008 - 12:10
Marije:
Ja het gaat hier weer een stuk beter en inderdaad eindelijk begonnen met het onderzoek :) al verloopt dat heel erg op zijn afrikaans, geduld is een schone zaak! -
06 Maart 2008 - 16:08
Kathrin:
Hey Sweetie, that doesn't sound too nice! I hope the whole situation is getting better now! I admire you for your courage! Hope to see you soon in mooi Breda. Kusje, Kat
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
