Feest der herkenning

Na een vermoeiende reis die op zijn duidelijk Afrikaans verliep kwam ik aan op Douala airport waar ik overspoeld werd door een gevoel thuiskomen dankzij de doordringende geur! Na de drukte en chaos van de stad en de slingerbochten door de bergen die mijn ouders vroeger nooit mochten nemen kwam ik uitgeput aan in hutje nummer 6, wat gewoon een hut bleek te zijn! Natuurlijk uitgebreid verwelkomt door het gehele dorp maar het enige wat ik wilde was slapen, en dan is dan ook wat ik gedaan heb, als een baby :)
Tot nu toe zie ik heel veel overeenkomsten met Ghana, misschien kun je Afrika in zijn geheel dus toch een klein beetje als land zien. Ook hier gaan de kinderen huilen en word je nageroepen, al roepen ze hier La Blanche! Dat frans valt me ook 1000% mee, maar die lokale taal die ze hier met elkaar spreken zou wat mij betreft zo chinees kunnen zijn, haha! En ook nu heb ik mijn mama al tig keer beledigd door niet voldoende te eten (volgens haar dan, no worries thuisfront!) probeer haar ook zoveel mogelijk te helpen aangezien ze hoogzwanger is maar die teil met water op mijn hoofd is toch echt nog te veel gevraagd! Wel gaat er een dagtaak zitten in de was doen en koken dus ben benieuwd of ik ook nog aan mijn onderzoek toe ga komen!
De moraal van dit verhaal is dus gewoon dat het goed met me gaat, aanpassen gaat sneller dan de andere blanken omdat de cultuurschok minder groot is en ik me prima voel hier. Contact leggen gaat laidback op zijn afrikaans en heel gemakkelijk.
Maar iedereen die zich afvroeg of ik het eten wel aan kon, de Kameroense Fufu, of couscous zoals zij het noemen is er goed in gebleven en het gat in de grond is niet zo ver lopen, haha!
Dat was wel de update voel me toch een beetje misplaatst hier op zo’n computer! Ben anderhalf uur in de bus onderweg geweest naar Bafoussam dus denk niet dat het snel weer zal gebeuren, maar mochten jullie me willen bereiken: 0023794988883